نصف روزم صرف بهبود خروجی های ChatGPT میشه. چیکار کنم؟

ما انتظار داریم اون یه نویسنده کامل باشه، ولی اون بیشتر شبیه یه کارآموز خیلی با استعداده که تازه از دانشگاه فارغ‌التحصیل شده! کلی ایده داره، تند تند کار می‌کنه، ولی بی‌تجربه‌ست، گاهی هم از خودش حرف درمیاره و اصلاً نمیشه بهش اعتماد صددرصد کرد. وقتی این رو فهمیدم، دیگه ازش نخواستم برام «مقاله کامل بنویسه». این بزرگترین اشتباهه. الان روش کارم این شکلیه که اول کار فقط ازش برای شکستن سکوت اون صفحه سفید لعنتی استفاده می‌کنم. بهش میگم چندتا ایده برای عنوان بده، یه ساختار کلی برام بچین، یا فقط دو خط اول رو بنویس که موتورم روشن شه. بعد که یه ماده خام دستم اومد، دیگه هوش مصنوعی میره کنار. نوبت کار اصلی خودمه. شروع می‌کنم به نوشتن مغز اصلی مطلب، چک کردن اطلاعات، و مهم‌تر از همه، اضافه کردن تجربه‌ها و مثال‌های شخصی خودم. این همون چیزیه که اون رباته هیچوقت نمی‌تونه انجام بده و ارزش کار ما دقیقاً همینجاست. وقتی متن اصلی رو نوشتم و خیالم از درستی‌ش راحت شد، دوباره اون کارآموزه رو صدا می‌کنم! ولی این بار به عنوان یه دستیار ویراستار. متن خودم رو بهش میدم و ازش می‌خوام جمله‌بندی‌ها رو روان‌تر کنه، یا یه پاراگراف رو با یه لحن دیگه برام بازنویسی کنه. آخر سر هم خودم یه دور کامل از اول تا آخر می‌خونمش تا مطمئن بشم متن «صدای» من رو میده و همه چیزش میزونه. خلاصه بخوام بگم، به جای اینکه ازش بخوای برات یه «خونه کامل» بسازه و بعد تو بری ترک‌های دیوارش رو بگیری، ازش بخواه برات «آجر و سیمان» خوب و باکیفیت بیاره. اونوقت خودت با فکر و سلیقه خودت اون خونه رو می‌سازی. اینجوری هم سرعتت میره بالا، هم کیفیت کارت تضمین شده‌ست.